روش،بخش چهارم:هوای امتحان آزمایشی ها رو داشته باش.

سلام
در این بخش  می خوایم حرف هایی رو بزنیم که کمتر گفته میشن ولی مهم اند. حرف هایی که نه فقط در المپیاد ، بلکه در زندگی هم به دردتون می خوره.

یک روز یکی از معلم های من جمله ای گفت که خیلی به نظرم درست می اومد:
((ترس از ناشناخته هاست)) یا به عبارت دیگر ((ندانستن عامل ترسه))

:توی حرف های خودتون احساس ترس می کنید دقت کنید،شکل کلی‌شون این جوری

((وای،اگه فللان اتفاق بیوفته چه جوری میشه؟))

مثال بارزش امتحان هاست، شما اگر می دونستید چه جوری باید با سوال ها برخورد کنید و جواب بدید،دیگه ترسی نداشتید و با خیال راحت می رفتید امتحان می دادید.
حالا شما که نمی تونید صورت دقیق سوالات رو بفهمید(مگر این که ***** * ** ** *****[censored] )، اگر بتونید امتحان های آزمایشی(مخصوصن دوره های قبل مرحله سه) رو خوب برای خودتون برگزار کنید می تونید کلی سود ببرید که در ادامه مطلب بیشتر در این باره می حرفمم .

مانند همیشه قبل از ادامه مطلب به سراغ جناب مولوی می رویم:

تا در طلب گوهر کانی کانی       تا در هوس لقمه نانی نانی

این نکته رمز اگر بدانی دانی       هر جیز که در جستن آنی آنی

یه کم بیشتر از خوبی های امتحان آزمایشی میگم بعد می ریم سراغ این که چه جوری میشه خوب امتحان داد.
یه نکته:شاید بعضی از این حرف ها رو شما توی برنامه های کنکور(که انشالله از روی زمین محو شوند) می شونید و شاید بدتون بیاد ولی مرحله سه هم مثل کنکور یک آزمون است و در حال حاضر دروازه ای است که با توجه به شرایط موجود برای ورود به دوره وجود دارد و شما باید از آن بگذرید.
1-سوال ها رو می شناسی

وقتی منابع برای طراحی سوال محدود هستند، با وجود این که تلاش می شه ایده های جدیدی در سوالات وجود داشته باشد، اما ساختار و فرم کلی سوالت یکی است.بنابراین هر چه بیشتر سوالات این سبکی حل کنید می تونید بفهمید چه توی ذهن طراح سوال بوده و چه جوری باید به سوال حمله کنید.

2-خودت رو می شناسی:

وقتی امتحان می دی، نقاط قوت و ضعفت در میاد. سر امتحان واقعی هم میری سراغ نقاط قوتت و اگر از همون هم نتیجه خوبی بگیری امیدوار می شی و می تونی نقاط ضعفت رو هم راحت تر پوشش بدی.

3-بقیه رو می شناسی:

می قهمی کجایی نسبت به بقیه،البته این موضوع اهمیت به اندازه وارد بحث شدن با بقیه دوستات و یاد گرفتن چیز های نو و شکل گرفتن رابطه هایی که بعدن می تونه کمکت کنه نیست.

حالا بریم سراغ این که چه جوری باید امتحان داد:

1-قبل از امتحان

1-1 وسایل امتحان

در مرحله 3 کامپیوتری که در اختیارتون قرار می گیره  یک PC هستش که اگر بر روال سال های قبل باشه روش ویندوز نصبه و شما فقط دسترسی به ویرایشگر ها و کامپایلر ها و یک ماشین حساب ساده برای عملیات های اصلی خواهید داشت و هر گونه کار دیگری که بخواهید بکنید کسانی هستند که در اتاقک پشتی ناظر اعمال شما هستن
توجه کنید که ویرایشگر ها تنظیمات پیش فرض را دادند و از همین الان عادت کنید با اون ها کار کنید یا این که یاد بیگیرید چه جوری سریع میشه عوضشون کرد.

مخصوصن gvim که هیچ تنظیمی نداره و شما ممکنه حتی توی نوشتن عادی تون هم به مشکل بخورید(تجربه شخصی خودم )

نکته مهم:اگر با لپ تاپ کار می کنید سعی کنید رو بیارین به موس و کیبورد جدای معمولی چون باید سر امتحان ممکنه سرعتتون کم بشه و خیلی راحت نباشین.
خوراکی سبکی( نه این قدر که سر امتحان فقط بخورید و این جوری  شید ) کنار دستتون باشه که مجبور نشید پا شید برید سر یخچال!
اگر می تونید سوال های امتحان رو پرینت بگیرید( در روش قبلی توضیح دادیم چرا مهمه).
همین قدر رو اجرا کنید براتون کافیه 

2-1 محیط امتحان

سعی کنید با دوستاتون امتحان بدید و اگر هم ممکنه قرار بگذارید یک جا. بهترین جا سایت(اتاق کامپیوتر) مدرسه تون. 

اگر نه توی خونه می خواهید امتحان بدید.سعی کنید پشت میز بشینید و لباس رسمی تر بپوشید.

2-خود امتحان

اگر از خودتون می خواید امتحان بگیرید سعی کنید سر ساعت شروع کنید و سر ساعت تموم کنید. سعی نکنید سر و صدا ها اطراف رو قطع کتنید ولی موسیقی نذارید توی گوشتون، چون عادت می کنید به موسیقی گوش دادن و بعدن ممکنه دیگه نتونید بدون موسیقی تمرکز کنید و گرون براتون تموم بشه.

سر امتحان دم به دقیقه نرو دستشویی! توی امتحان واقعی یک بارش هم کلی از زمانت رو می کشه.

اگه آنلاین امتحان می دید با هم چت نکنید.سر امتحان اصلی به هیچ وجه امکان تبادل نظر نیست.

3-بعد از امتحان

امتحانت رو تحلیل کن.در روش اول  در مورد تحلیل زمان حرف زدیم. از لحاظ علمی هم ببین سوالی که حل نکردی در چه موضوعیه. اگر هم موضوعش رو نفهمیدی به راه حل مراجعه کن(اگه توی امتحان روش زمان کافی گذاشتی) یا از دوستات بپرس.
به زودی هم یک مطلب در مورد تحلیل باگ هاتون می ذارم.

یک امتحان خشک و خالی به مراتب فوایدش کمتر از امتحانی که بعدن دوباره بررسیش کنی.