سلام بچه‌های عزیز
ضمن تبریک به 39 نفری که مرحله 3 رو هم رد کردن ، بیشتر روی صحبتم با اون 39 تاییه که قبول نشدن و حتی اونایی که مرحله 2 قبول نشدن و ...
کلا این 2 ، 3 سال المپیاد و این مدتی که آدم درسایی رو میخونه که ازشون لذت میبره ، کلاسارو نمیره به بهونه‌ی درس خوندن ، دوستای خوب و شاد المپیاد کامپیوتری پیدا میکنه ، مجبور نیست درسایی رو بخونه که خسته کننده‌اند و حتی برای خوندن درسای باحال المپیاد درسایی که یه حس خوبی رو تو آدم ارضا میکنن شوق داره و احساس خفونیتی که تو مدرسه بهتون میگن المپیادیو ، حس خوب حل شدن سوال هایی که کلی روشون فکر کردین و ...
این 2 ، 3 سال از بهترین و یا حتی بهترین سال‌های عمرما رو رقم میزنه که اونایی که المپیادی نبودن هیچ وقت همچین چیزایی رو احساس نمیکنن ، همینا به اندازه‌ای ارزش داره که اگه 100 بارم برگردیم به اول دبیرستان و بدونیم آخر مدالی هم نمیاریم بازم مسیر المپیاد رو انتخاب کنیم .
تو مسیر المپیاد آزمون هایی گرفته میشه که افرادی با شایستگی های خیلی زیاد به مراحل بعد راه پیدا نمیکنن و این میتونه هزار تا دلیل داشته باشه ; تو روز امتحان رو فرم نباشه ، سوالا خوب نباشه و ... ولی این هیچی از ارزش های اون شخص کم نمیکنه و با ایمانی که به خودمون داریم میدونیم اگر تو المپیاد خفن بودیم هرجا دیگه هم پا بذاریم خفنیم و المپیاد پایان راه نیست ...
اون بچه هایی که دومی هستند که یکسال دیگه پیش روشونه و با تلاش زیاد ایشالا سال دیگه به موفقیت میرسن ، اونایی هم که سومی هستند حالا باید برن و تو کنکور نشون بدن که المپیادی ها از همه خفن ترن .... و این مدت هم خیلی زود میگذره ، اشکهای بچه هایی که سال پیش مرحله 3 قبول نشدند رو به یاد دارم و انگار دیروز بود و الان میبینمشون که با انگیزه‌ی زیاد کنکور میخوننو چند روز دیگه هم کنکورشونه که برای همشونم آرزوی موفقیت میکنم و ان شاالله همشون عالی بدن کنکورو
و همچنین آرزوی موفقیت میکنم برای شما دوستای خوبم ...
